Edebiyat Mevsimi

Eylül, ekim derken kasım da selamladı bizleri yeniden.
Sonbahar biraz da edebiyat, daha doğrusu şiir mevsimidir.
Şairlerin gönüllerini sağar da sağar yağmurlar; hüzünler, solgun güller.
Eşlik etsin bir şiir;
“dağınıklık esintisi sarı giysim
tepeden tırnağa tülleriyle
sürüklenip peşimden kıyılara
dalgalara aynalara
çiçek kelebek sayaçlarıyla
eritip ufku tezden
parmaklarımı dökerek kırbaç kırbaç
soldurduğum dakikalar saksı dibinde uçurum
kırların tüm çiçekleriyle döküldüğü
toplayamadığı kırlangıçların
git sonbahar hadi git
sıyrıl üzerimden ve git
dinsin dağınıklık esintisi giysimin
………………………………………………..”
Biraz da kışın habercisi gibi.
Palandöken’e, Ağrı’ya, Erciyes’e yılın ilk karı düşer.
Yaylalardan inilir.
Göçmen kuşlar için yolculuk başlar.
Karıncalar yuvalarına çekilir.
Kış uykusuna yatmaya hazırlanır bazı hayvanlar.
Bir hareketlilik ve bir sükûndur ki başlar.
Yükseklerde rüzgârla hûş u curûşa gelen yapraklar bir bir dökülür.
Son değildir bu.
Baharda yeniden dirilecek, çiçeklerle, meyvelerle kol kola olacaklardır yine.
Tabiatın ağacı olur da edebiyatın olmaz mı? Edebiyat ağacının da yaprakları sararıp düşmez mi?
Ancak onun ne zaman yaprak dökeceği belli değildir. Bazen nisanlarda, bazen haziranlarda,
bazen eylüllerde…
Hasılı her ayda.
Kasımda edebiyat ağacımızdan bir yaprak daha düştü: Nuri Pakdil.
Pakdil, 18 Ekim 2019 Cuma günü Hakk’a yürüdü. Mekânı cennet olsun inşallah.
O, annesinden Kudüs sütü emmiş, babasından Kudüs ekmeği yemiş ve Kudüs’ü bir saat gibi
kolunda taşımıştı. O Kudüs’le özdeşleşmiş bir isimdi. Bu sebeple Kudüs denilince ilk akla gelenlerdendir.
Pakdil ustanın dergisi, yani ocağı da vardı: Edebiyat.
Günümüzde de bu meyanda ocaklar var ve geleneği sürdürüyorlar.
Yok dırıltılarına kulak asmayın, onların bu tarakda bezi yok.
Nuri Pakdil dosyası hazırladık.
Özel sayılar, hatıralarının yad edildiği makale ve eserler var.
Farklı bir açıdan ele alalım istedik.
İyi okumalar.