Gelirken avuç içlerimizde taşıdığımız toprakla ısınıyoruz
Çıkmasın kimse sınırlardan diye
Yüzümüzü barikat yapıyoruz tel örgülere
İyi günler diliyoruz Anadolu’ya
Herkesin toprağı göğsünde
Buram buram güneş vuruyor tenimize
Sevincimizi dağıtıyoruz avuçlarımızdan
Gülistan oluyor her yer
Sevinmesini bilmiyor kimse derdi annem
Hüzün yuva yapmış içimize
Şimdi anladım
Kuşlardan öğreneceğimiz ne çok şey var
Topraktan, çocuklardan ve geceden
Ne çok şey var tenimize iğnelenmiş
Bir kişi daha geliyor yanımıza safları sıklaştırarak
Buna zafer diyelim
Bu çağa açılmış bir gedik ya da
Şimdi bizi hangi siren sesi yollara düşürür
Hangi yol gösterici harita tutuşturur elimize
Anadolu kapılarını açmıştık ya
Bunu cümle âlem biliyor
O kapıdan ne destanlar girdi bilen bilir
Analar ne aslanlar doğurdu bunu da bilen bilir
Hesabı hepimiz ödeyelim bu topraklar emanet
Bize gösterilen yerde kalmak zorunda değiliz
Bir selam yeter sınırları aradan kaldırmaya
Dünyanın tam da ortasındayız
İnanmayan ölçmeye başlasın uzak diyarlardan
Yakın diyarlardan
Göğsünün tam ortasından
Derin bir nefes alıyorum Anadolu gibi
Avcumda asırlık topraklar biriktiriyorum