rüzgâr gülüne takıldı gömleği çırağın
ustaca yırtılınca gecenin örtüsü,
at sırtında geçildi, bir uçtan bir uca,
düşürünce dudaklarını uçurumlara
insan kalemidir yazgısının, anla!
daldırır böğrünü, hayatın okkasına
ve bilir; kim? -sessiz bir uyuşumdur,
gelişinin sarsıntısını dürtüleyen bahara.
ciğer kanında yatırılmış ellerin; taş duvar,
örülüyorsun içimden gecenin şakağına.
nesrin hanım’ın elleriyle sarındığı rüya,
dokunuyor tütün lekeleriyle dilin sârâsına