Ahmetcan Osman’dan Şiirler

Mümkünsüz ganimet

Her gün sabaha
Yuvasında çıkmakta yollar
Avlamaya beni.
Meçhul bir mahlukum
Soru biter bıraktığım izlerden.

Yalnızlık

Ey deniz,
Sen göz kırpmasan ben nasıl uyurum?!
Kalbim – bu ıssız sahil,
Çaresiz olsa da
Fakat
Senin sersan dalgaların gelip
Kanat çırpar kayalar üzerinde
Uzun uzadıya bakar, bakar bana derinden
Kaybolur yeniden
Karanlıklarda.

Seni sorarım

Akşamları çıkıp dışarı
Kalbimi pak hisse sararım
Batıya yol alan rüzgarı
Huzur ile uzak uzak koklarım.
Çisenti damlayan kirpik ucundan
Muhabbetle aya bakarım.
Göklerini gezen şu aydan
Toprağını okşayan rüzgardan
Ey vatanım seni sorarım.

Ecdatlar

Sanki soğuk yıldızlar çırpıntısı gibi
Kirpiklerim arasından geçmektesin şuan
Ey ölüm kıtasının sakinleri
Burada, vücudumda
Ey ecdatlarım!
Ah ne kadar sararmış arzuların
Hazineler gibi
Hem metruk bir mabette
Toz toprağa karışmış kandiller gibi
Yüzlerin sesiz
Hem de ben…
Oturuyorum uyuklamış vaziyette tenha çöllerinde
Yaralanmış deven gibi.

Ahmetcan Osman: Şair, 1964 yılında Doğu Türkistan’ın merkezi Ürümçi’de doğdu. Lisans eğitimini doğu şehirde edebiyat üzerinden aldı. Doğu Türkistan’da aldığı bu eğitimden sonra Suriye’nin Dımaşk üniversitesinde Arap dili ve edebiyatı alanında yeniden bir lisans programını daha bitirdi. Şairin Uygur, Çin, Japon, Arap ve İngiliz dillerinde çok sayıda yayınlanmış şiir ve şiir kitapları bulunmaktadır. Modern Uygur şiirin kurucularından kabul şair günümüzde Kanada’da muhaceret hayatı yaşamaktadır.

Tercüme: Nur Ahmet Kurban 

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Nöbet Değişimi / Ay Vakti
Shakespearyn Draje / Kâmil Eşfak Berki
Karanlığı İçine Çeke Çeke Sabahlar / Selami Şimşek
Ölümü Erk’in / Ali Yaşar Bolat
Ey Ölüm, Çabucak Kucakla Beni! Yaşıyorum- İçimden;... / Ali Yaşar Bolat
Tümünü Göster