Kalbi, Kendi Tininde Çağıldayan Bir Uğrakmış

I.
Oyalandım yaralı bir kuşun göğsünde,
Sekerek suyu, ölerek geçiyorum soluğu.

Önümdeki haritalardan buluyorum,
Bu doyumsuz, kükürtlü ve içimde;
Henüz talan edilmemiş boşluğu.

II.
Özsudur elleri, yitimler sirkinde,
Bizim bir avuç yüzümüze dokunmuş,
Yahut doğulu kadınların,
Siyah tül gerilmiş pencerelerinde.

Gergef ve kavis, paslı bir dolma kalem,
Eriyerek geçen ömrün dil değerinde.

II.
Yazamıyor, kin birikmiş olgusuna,
Kırılmış dal tedirginliğimizi yineleyerek.
Bahar kaçmış gövdesinde bir orman,
Gümbürdüyor sessizliğini içine gömerek.

Kalbi, kendi tininde çağıldayan bir uğrakmış,
Bilinçledi, aklın çıkılmazlarını çarmıha gererek.

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Savaş ve Savaş / Ay Vakti
Eğitime Dair / Şeref Akbaba
Dolar / Nurullah Genç
Çok Ene’l-Hak Taşıdım / Selami Şimşek
Dışarısı / Hüseyin Akın
Tümünü Göster