Karanlığın âyini diyorum ışığın göğsünde başlar
Kuşları çağır çocuk sesli dualarla seher vaktidir
Gözyaşı da bir secdedir ıslatırken seccâdeyi
Ölümün beyazı diyorum Mevlânâ’dan kaldı
Bu bulutlar göğü ihtiyarlatmış aydan habersiz
Ney sesi ondan saklanıyor etimize iliğimize
Gözlerimi rabbim diyorum çekip çıkarsam
aynalardan
Çocukları kanadıma alıp da gitsem vurmasalar
Utanıyorum serçelere bakmaya pencere
önlerinde
Söyle diyorum hangi karda yürüyüşün izi kalmaz
Basayım gölgemi ayıklasınlar yalnızlıklardan
Hangi ateşin közü aşk, külü yardır diyorum
rabbim