I.
Arkaik düşler kırkikindisi,
Yur utkusunu gecenin.
Kemiğinden arınmış kelimelerle,
Sesinde durulmuş bahara,
Göksel bir derinlik taşır.
Peltek kelimelerle seslenirken,
Düşer güneşin gölgesine yüzü,
Düğümlenir göğün kör noktasına,
Narınç rengiyle donanmış uçurtmalarla.
II.
Yurtsuz öykülerin,
Kuş adımı derinliğine eğremiştir,
Gölgecil düşlerin saltık sancıları.
Bir kent edinmiştir çoktan,
Sesinde esriyen haymatlos,
Arastalarda tarçın kokuları…
III.
Doğururken günü göğsünde,
İsteminden hırpalanmış çocuklar.
Şairini yitirmiş kent mektupları,
Okunur kahvehanelerde.
O yüzdendir ki
Dilimde uzayıp giden imren,
Ağır ağır kıvanır dolgusuna acının.