Kırlangıç Kanatlarındaki Yavru Denize Zeyl

I.
Biley taşında aykırıldı, çizilirken yarının resmi

Gün denize aktı, buluştuğu yerden hüznün.

Süt dişlerinde beliriverdi ilk hıçkırık ki,

Uzak deniz ülkelerindeAyakları değdi bir kadının çakıl taşlarına…

II.
Ey Şehrazât,

Sevgilim desem sana, kurtulur bir ülke.

Senin gülüşündür Ortadoğu’da kandil diye yanan,

Bir çocuğun sesinde…

(Bir kere de sana yenilsem,

Sınasan beni göğün yüzünde,

Durulasan içtenlikle,Kırklılar gibi tedirgin…)

III.
D harfindeki kıvrıma akar dikey bir umur

Salkır behçetlilerden gön lekesi göğsüme,

Omuzlarımda tabut izleri,

Öpüş izlerini kıskandırır öylece.

Aşk ki en çok yaralı bir yürekte durur,

İçbükey ağzında bir keskinlik taşırken histeri;

Geçerek bir yüzüğün işlemesinden,

Kalabalık kentlerin buğusuna dokunur.

Kırlangıç kanatlarındaki yavru denizlere

Düşerken bir zeyl;Yüzünden yansıyan gül,

Mektuplardaki nemli dokunuşa vurur.

Ve bir şair yokluğuna eğilir,

Başını okşar durur,

Bıraktığın boşluğun…

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Metin İstihkâm / Ay Vakti
Halep’in Kanı / Semra Saraç
Halep’ten Harput’a Bir Kutu Baklavanın... / Metin Önal Mengüşoğlu
Halepçe’den Halep’e / Nurettin Durman
Kırlangıç Kanatlarındaki Yavru Denize Zeyl / Ali Yaşar Bolat
Tümünü Göster