Açelya

Açelya farkında mısın?
Hicaza Batan Akkuş / kanadı kırık
Bir masal bileniyor
Sıkışmış aralığında baharın
Pabuçlarım eskimiş bilirsin
Ben tutamam kendimi
Düşerim
Bu memnu
Memnu açelya
Sana söylüyorum gözlerim ağrıyor
Dokunma
Alır başımı giderim kendimden
Giderim de korkuyorum açelya
Bu beyaz güvercin nasıl vuruldu
Düşünsene
Yani biri beyaz biri hicazdır gözbebeğimin
Şimdi anladım
Asla dokundurtmam bu benim rengim
Yine beyaz
Ve yine memnu açelya
Hani unutkanım, dişlerim metal
Her adresi kolay bulamam
Bazen kaybolurum şehrin sokaklarında
Islanırım sırılsıklam her baharda
Kaybedince
Şemsiyelerimi sık sık
Biraz mecnûnum
Parmaklarım hicaza batmıştır biraz
Aklım almıyor ama yadırgamıyorum
Pahalı gök mermer
Komşu kızın düşüne düşmüşse
Ben bunlara bir şey demedim Açelya
Demedim, diyemedim
Çünkü çok bedel ödeniyor
Gözlerine
Bilmiyorsun sen
Bunu da bilmiyorsun
Onca bühtan eski bedenime yakıştırılmıştı
Ölmeden önce
Nazenin bir İstanbul akşamında
Fazladan hicazkâr ince
Nârin
Ama ruhum açelya
Ruhum deli
İşte
Pusatı, yalanı, tuzağı, gözleri
Damarı yâni
Damarı aşikâr çılgın
Açelya
Sonunda
Elleri kalıyor buralarda bir yerlerde
Kokusu yapışıyor kitaplara
Uzun uzun atılmıyor gülüşleri
Bahardan nemli kelimeleri
Sızlayan yaralı ak kanadı
Düşüyor apansız göğsüme
Açelya
Olmuyor açelya bu ay ışığı
Çok keskin
Bu kitaplar yetti ellerin beyaz
Bu geceler asi ve yasak
Akıyor damla damla
Sızıp karışıyor kanıma
Yapma dedim
Yalvarırım
Kanıma ekmek doğrama
Yapma
Açelya