Babil, insanların birbirlerini anlamaz oldukları yerdir.
Yaratılış, 11.
Ateşten kerpiçler, efsunla kaynayan zift
Örttü insanlığın soyunu
Ve körledi nesillerin uzuvlarını
Harap mülkler peydahladı çolak dilleri
Fitne yüklü bulutlar sarsılırken
Düştü yoz heceler dudaklardan
Yılgıların üzerinde yükselen sureti
Marduk’un talan ettiği kil ve balçık artığı
Bedenler ahitte yontuların azametiyle
İndi tanıksız bir el cihannümaya
Yıktı sözünü, dağıttı kubbesiz boşluklara
Gez dedi, gör dedi, çoğal dedi karanlıklara