I.
Bir hatadır, bu şıkkın üzerinde dönen,
Kalemin inceliği
Avucumda bir ses, boğuldu boğulacak sanki.
Oysa adımı bir kayaya yazan rabbim,
Bilir elbet ağaç ve zanaatkarın o kutlu ilişkisini
O ses ki avucumda kanayan,
Kirkitlerle dövülmüş bir kilimdir belki.
Desenleriyle içime işleyen bir tetanos.
Çıngırağı çocuğun beşikteki
Dokundukça ellerindeki ben sayısına,
Diner gövdemde seğiren kaos.
Titreyen ve sıtmalı bir çocuk için gecenin beşi,
Sabah ezanıyla beliren bir hareketliliktir.
Bir büyük bir sayı, küçük bir ailedir iki.
II.
Hangi parka girsem, hüzün gibi bir mevsimi,
Gibi bir soğukluğu bırakarak ardımda,
Yürüyüşüme anlam katan bütün çiçekleri,
Solduruşuma düşülen tarihle yükümlü,
Bir sevişin yorgunluğu belirir satırlarımda.
Çamlardan sızan sakızların kokusunda
Gece yürüyüşüne çıkanı, karşı gecenin içinde
Bir gölge gibi sükûnundan yakalamışsa kalbim;
İnanmak!
-Söz sırası bendedir- deyip, tam da burada
Bütün kılcallarıma sokulan bu şeyin,
Kulağına okunan ezandan sonra düştüm adını,
Bir kağıdın ökçesine yorgunca;
Şiir, bir kızda başlayıp bir annede bitince
Mümkünleri aşan gülüşler yaşlanır kapımızda.