Bir akşam vakti
Bir orman sığınağında
Cezbeli bir derviş
Gölgesini kaybedip
Işığına tutunuyor
Açılıyor ruhunun kapıları
Susuyor içindeki yılan
Dünya ki kelebek rüyası
Suretinin aynasında
Aydınlanıyor mağarası
Bir ses gecenin içinde
Bir sırra tutunup
Geçiyor bütün uçurumları
İpekten bir uçurtmayla
Sararmış bir yaprak gibi
Dalından düşen ten
Toprağı özleyerek
Önünden çekiliyor
Bir yangının ardından
Soğuyor kül
Unutuyor kendi dilini
Unutuyor