Ah, aşk diyen dilim sus ve unut
Denize iniyor kederli bir kırlangıç
Sesinden boşalan serin bir tutku
Çekiyor perdeyi geceyle gündüz arasına
Seni görmek istiyor gözlerim
Bakarak suda yansıyan ilk ışığa
Bir ses yankılanıyor içimde
Söylesem kaybolacak şehrin bütün efsanesi
Susuyor ve saatimi kuruyorum
Çiçek açıyor bahçemdeki badem ağacı
Kayboluyor her renk beyazın içinde
İncilerin sırrını çözünce dalgıç
Ne hayat kalıyor ne ölüm hepsi aşk
İçindeki gülü kanatınca kader
Çalıyor kılıcını haramilere karşı
Aynamda şimdi yokluğun derin aksi
Ki beni bir ırmak emzirdi bütün yaz
Sesim kayboluyor yağmurun içinde
Beni uyandıran bir menekşe kokusu
Bu tenha kederin bozulan büyüsünde