Şiir geldi çarptı mutlak
İçerimin denizine
Çocuklar yakın çocuklar uzak
Bürünerek ölümün sessizliğini
Yürüdüler üzerine.
Yaralıyız
Bulutlara sarılı bir kılıç tarafından
Çocuklar yağmurlarda dolaşınca anlıyor
Yağmur katarlarından
Boşalan, çarpan ve kırbaçlanan yalnızlığı
İçlerindeki denizi ve sızan kanı
Ve diyorlar hayat
Bir aşk konvoyunun
İçinde bir oyun
Bir kelime bir oyun.
Ve diyorlar biz büyümüyoruz
Büyüyen yalnızlığımızdır.
Bulutlara sarılı
Yalnızlık kılıcını
Erken görecekler.
Aradığım bir kelime
Birden düştü elime
İçerimde lime lime
Olmuş ağı atıyorum.
Yıkık bir yüzün üstünde
Arkaya kaymış gözler
Acıyı demetlemiş
Sana uzatmış gözler.
İçimde benden başka
Ağlayan biri mi var
Kendine aykırı düşmüş
Arkaya kaymış gözler
Morgun soğuğunda yapayalnız
Acıya kanmış gözler
Divan pencere lamba
Gönül atılışları
Kanser, atar damar tıkanması, akciğere kan
dolması
Ölüm her zaman ve bir kere daha çaprazdır.
(Mavera; Sayı: 115- Temmuz,1986)