Kitaplardan başladığım
hayat yolculuğunun
orta yerinde durdum
Güneşli sayfalar
bilge mısralar arasında
Işıklı vitrinlere bakar gibi
durdum düşündüm günlerce
Dilimlenmiş bir elma gibi
Bir daha kendisi olmayacak tuhaf kopuşlar
Hüzünlü
umarsız ayrılışlar ortasında
Aradım kendimi
Yokdum
Acı bir tebessüme dönen silüetimden başka
Hiçbir yerde yoktum ben
Güneş
dev sağanaklarıyla boşalıyordu
Yeşil başaklar gibi güne yürüyordu çocuklar
Usulca doğruldum
ve yırttım resimlerimi
Bir şahin gibi aktım yamaçlarından günün
Yüzümü dinlendirdim suların aynasında
Okşayarak çocukların güneşli saçlarını
Hayattan kitaplara yürümekteyim şimdi
yükselerek üzerinde kalbimin