Çok Eğmişim Başımı Aşka

eski şehirden yeni şehre giden yolcunun rüyasındaki güzel
sustuğun için yağmur yağıyor tutunarak uzun kirpiklerine
ve kar yağıyor yıldızlı bir akşam siyah saçlarına

alıştım gelmediğin her sisli güne hisli geceye
dağ değilim ki öyle dimdik durayım rüzgâra fırtınaya
solacak elimde siyah beyaz fotoğafı çocuk gülüşlerinin

biliyorum neşen uzak bir akşamın güneşi battı batacak şimdi
kalkacak trenler garlardan ayrılacak gemiler limanlardan
ıslak bir mektup kalacak yalnız mavi gömleğimin sol cebinde

belli ki çok eğmişim başımı aşka çok eğilmişim âşıklara
gitmiş ve hiç gelmemiş gülüşün dudaklarıma heyhat
söyledim çiçeklere açmayın onu bir kere görmeden bile

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Velud Bir Kalem; İhsan IŞIK / Şeref Akbaba
Gündeme Dair… / Ay Vakti
Sessiz Ağıt / Ziya Karatekin
Yolcular                               ... / Osman Arslan
Sezai Karakoç’u Yazmak İsterken – VI –   / Semra Saraç
Tümünü Göster