Mümkün mü ben bu koca otobüste
Kim varsa hepsiyle aynı şeyi düşünürüm
Aynı derde farklı bakarız hem de her gün
Bazımız görmüyor, görmek de cürüm
Çocuğunu öpüp yola koyulan askerler gibiyiz
İstanbul’da boğaza başka manada bakanlar olarak
Hep beraber otobüs camından bir kartpostalı izleriz
İnanırız vakit bulunca bir gün gelelim demelerimize
Ve sahiden de sorarız: Burası hangi durak?
Yavrum elimi sıkı tut sen bilmezsin bu karmaşada
Hızla giden her araç aniden durabilir
Siyasi bir ima değil, işin gerçeği
Türkiye ömrümüzün hazin özetidir
Bu koca otobüs ve tüm hatlarda hikaye aynıdır
Biz evden çıkarız ve eve geri döneriz
Evden çıkarken de aynıyız eve dönerken de
Konuşmayız, bakışmayız, düşünürüz hepimiz
Belki bir gün aklımıza şu soru da gelir:
Bir otobüs adamız oysa, neden kısık sesimiz?