Tayı kör bir atın yarasına gizlenen benlik;
Savurur soğumuş küllerimin ürpertisini
Atımın yularında ay izlerini tutan mevsime
Çocukları tanelerken bahar, kırılmış vazolara
Evcil yaralarına ağlar bir kadın gecenin içinde
Benizleri sararmış adamlar çeker sokaklara
Yontularını yağmurdan kaçıran kadınları
Sınır taşlarında gezinen gözlerimden sızar
Şiirle bezenmiş ruhum –Taif sokaklarında
Gülüşün, eski düşüstü yarası zamanın
-kabuk bağlamaz, üşümüştür belki söz arasında-
Keskinliğine eskimiş bir bıçağı bilerken yazgım
Şiirim; bir çiçek olup açar yanaklarında…