Şimdi saçlarına akar gece,
Bir ırmak gibi parmak uçlarımdan;
Adı kayıtlara düşmemiş sevdayız biz.
Bu yangın sevdadan mı esiyor damarlarımıza?
Yakalandı yanılgılar, yargılandı, yaftalandı;
Ne âşığız ne aşkın yâreni ne de gayrı bir şey!
Kim bilir bir umudun kalbe olan yükünü,
Bulunduğu kuytuda herkes mutludur; öyle mi?
Kaybolmanın esrarı nedir bir ten içinde, tenden öte?
Ve şimdi, gece gibi saçların, parmak uçlarımda
Akıyor gökyüzü, yıldızlar ve yeryüzü;
Sular durgun, yangın büyüdü, şakağımda yaş almanın izleri.