ey elleri burçlara yükselen muhtaç
ey pişmanlıkla çözülen bulutlar
bengisu pınarlarından billur
yeryüzünün tövbesi gökyüzünün mü yağmur
yıkanır ağaçlardan toprağa ırmağa
ey pişmanlıkla çözülen bulutlar
ey pişmanlıkla gözü çözen bulutlar
yakıp kibrin kinin sürgününü
boşaltıp şimşeğin kibrit külünü
arz edip yağmura günahkâr toprağını
gözlerin gecesini gündüzünü arz
ulvi fikri çakmayan çakmaktaşı beynini
rotasız kalbin taşa ve pasa meylini
ruhun heykel özentisi donuşunu arz
uzaklıktan uzaklaşmayı edinip farz
topluca tevbe-i nasuhta içler dışlar
nuh öyküsü suyun, tufan aklığı memleket
yeryüzü tövbesi mi gökyüzünün mü yağmur
açıldı gökler, toprağın mis kokusu cennet
karanlık giysiler ardından bu şeffaf giysi
günah sevaba tebdil ve melek hafifliği