içerinin sesiyle inceliyor desen köpükten usul
kimsesi tamam, yalnız kimse garip Allah’tan
şaşkın şaşkın içinse bir indi denizin düşüncesi
şimdi şairin yani tamam, hangi için acemi?
iyisi bu yorgun hissi, pekâlâ çok kalınca gibiydi
kül ufak cumartesi ya da içten bir gülüş iç çekişi
softu perdenin ezgisi; yeşili boylanarak çoktan.
birdi ikindi seyirlikleri, alışık kuşku değil diğeri
bebek cinleri bezetti hem bebek cinler benzedi
düzeltici sadeliği bir yanıyla derdin; hâlâ makul.
duvardaki iziyle kuruyor desen eskiden oymuş
artık yaramaz bir sıkıntı ıslıklar tepkisi sıradan
geçer ovalar geçer olmayınca bir, bir kaldı geldi
karşı dengede esenlik ilintisi tedirgin şey sanki.
apaçıktı sisin bilmecesi: korkusuz körler dikkati
öyle tuhaf bir hafif giz mi her giz soluk leke bilgisi
övgüye dahi ürkek gövdesi tanışık ağaçla birden.
tasviri elverir bir hâldi: ağlamazlık aklanmış sezgi
bitmez gecenin bitirdiği resimdi suskunluk geçmişi
düşülünce nasıldı zor demesi; varılabilen bir soluş.