Boşluk

Keşke anne sen hiç yaşlanmasaydın
Ve ben hep çocuk kalsaydım dizlerinin dibinde
Gölgende boy atıp serpildikçe
Bir dolunay gibi küçüldüğünü
Hiç görmeseydim keşke

Anne bak savuruyor kaderin elleri
Kalesi düşmüş kalbime
Şefkat pembesi yanaklarından
Dökülen vefasız gülleri

Gece, uyuyamadığın yatak
Gündüz bir ırmak gibi solmuş ellerinde
İçime bir boşluk doluyor anne
Çekilen dünya mı gözlerinden

Anne sen hiç yaşlanmasaydın keşke
Oturarak dizlerinin dibinde
Ben hep çocuk kalmaya razıydım

Âh anne!
Hasret diyorlar gidenin ardındaki ize
Gittin, tabirsiz bir rüya bıraktın bize

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Arayış / Şeref Akbaba
Nasıl da Zormuş / Nurullah Genç
Vefatının sene-i devriyesinde Alafortanfonik Lafla... / Necmettin Evci
Dağ İle Konuşmak Üzerine Bir Deneme / Mücahit Koca
Sanatta Niteliksiz Nicel Sorunu / Salih Uçak
Tümünü Göster