yeryüzünden yükseliyor kanatlarım
konuyor sonsuzun pencere önlerine
saksılarda çiçekler açıyor melekler
kuşlar doluşuyor içerime
üstümde, ve üstümden süzülüyor ezgileri
sarıyor evreni kanatların dansı armonisi
mutluluk bir yelpaze yukarılardan
eğilip bozkırımı serinletiyor
bir gök rüyası bütün gerçeğim
ben dünyayı dünya beni bulamıyor
kalbim ne kadar yalnız bir dua
dünyada olmayan zamansızlığa
yüceltsem toprağı dinmez özlemimle
maviliklerin köpüğünden derinliklerine
coşkusundan uyanıp dönmese kanatlarım
değmese değmese yere ayaklarım
yakmasa ayaklarımdaki çöl yüreğimi