I
oldukça incinirsin, yakışmayan hüznün için
takın, varlık yangın ben yaşlarda iki sessiz
göz eden hatırın sayılır o zamanlar, bir daha
kaybetmene yaraşan kazanma nedenin belki
bitiminde yok sanılan mumlar; yoksun daha bir
açıkça hayret tarihe çağın sona karışıyor
yeminle süren sanrında yalvarır tabir varsa
mutlak yarayla uzaktan kenarında acının
oysa bakmanın bakmaz edindiği yola yakın
II
oldukça incinirsin, yakışmayan hüznün için?
talihleri geçişten ibaret bilmek, hiç olmazsa
beliren sonra belirmez, yoksa; eller yine ellerin
gerçi toprak eski toprak kırklar ilkin de kırk
akşam gibi dağdan ağır ağırdı her bir var diye
tadı kalmamış ne söylenirse masum kara beyaz
böyle derin karar birdenbire nice seçik böyle
geçmişin dili dert sakınma ve binbir türlü bağı