Huylandırıp ormanı, yürüdüm üzerine
Soyladığım masal kahramanlarının
Uyudu uyandı şiirler dayadı kalbime
Demek isteminde aldığı ağır yarasını
Taşırken bir kentin kolalı semtlerine
Peteğinden ayrılmış bir arının hüznünü
Dağıttı çiçekli pazenlerine
Balkonlara gerilmiş çocuk yüzleri için
Boyarken gökyüzünü her içlenişinde,
Koşturdu şiir atını, rüzgârın uzanamadığı
Bir kentin eskiyen yüzüne
Yetim bıraktı dışavurum sancısını,
Ve böylece kalın bir çizgiyle ayırdı
Sağanağını, ürkek bir göl serinliğine…