Aşkından pervaneyim ben ya Resûlallâh
Bilmem zaman nedir, dönerim durmadan
Nur-i cemaline çeken beni
Yoktan var eden her şeyi ol Hazret-i Yaradan
Alemlere rahmetsin sen,
Kainatın varlık sebebi.
Çölde yüz sürerim izine
Yıldızsız gecede dilerim el-aman
Ciğerparesine vermek için,
Analar senden alır ümmi merhameti
Irmaklar denize koşar adım
Toprak, güneşin kalbinde asuman.
Tüm övgüler kifayetsiz,
Lakin cümlenin emeli yüceltmektir seni.
İhtiras yangınında melek yüzlü şeytan
Yangına körükle de kovulur huzurdan.
Numune-i imtisalisin alemde,
Sözlerin bal şerbeti.
Heves atını dizginledi suretin,
Paslar silindi Küf kokulu aynadan
Coştukça Cebrail kanadı,
Gülden misk-ü amber saçılır.
Ellerin değse bir taşa gözyaşı döker,
Ah ile titrer her daim nazarından.
Mekke’de doğdun; Medine kardeşindi,
Hıra Dağı gibi dostun Ebu Bekir.
Verdikleri haber bir Kudüs muştusu,
Fakat muzdarip yoldaşların ayrılıktan.
Cihan sendedir,
Cihan sende mufassal.
Huzuruna geldim; huzur bulmaya geldim
Gül kokulu yolundan
Boynum kıldan incedir,
Aşkına tutuldum ben nicedir.
Ya Resûlallâh! Aşkın cennet bahçesi,
Aşkın hep ter-ü tazedir candan
Bir ummana düştüm düşümde,
Seher yeli ateşten deli.
Bağrımı yakan güneş değil mübarek gözlerindi,
Ebabil kuşları uçuşurken mühürlü omzundan.
Aslandan bi-çareyim ben Ya Resûlallâh!
Dermanım kesik; bahtıma ağlarım her bahar.
Hasret bendini yıkan gözyaşım tükendi artık,
Gül sesine uyandım, arkamda muhacir bir rüzgar.