Çağır, Ay doğsun, cemre düşsün…
Bahar ıslığı dizlerine çarpınca dağlardan;
Bekletme, yüzünü öğret yağmurlarıma.
Pınarlara ve kuşlara fısılda, sesini çağlasın,
İklimler büyür sevincimde, yolunu gözlerim,
Rüzgârlar eteğini yerlere değdirmesin.
Bir akşamüstü gel, kör karanlık, ay ıslak.
Umut, ellerini öperek gelir ellerime;
Yol tozusa sen geçtin sanırım her rüzgârda.
Yağmurda senin ayak sesin sokağımda,
Gök kuşağı; gözlerine vurdu diye güneş.
Şafağımı ısıtan iklimi senin kanından bildim.