Bu soğuklar üşütmüyor bizi. Kaldırımlarda dolaşmıyor yetim hüznümüz. Şuh bir kahkahayla satılığa çıkan kadınlar biz değiliz. Bankamatiklerde ırzına geçilen çocuklar da biz değiliz. Gecelere sinmiş günahlar bizim değil. Biz hiç kimseyiz. Biz bir şarkı bile değiliz. Bir nakarat bir harf…
Bu çorbalar doyurmuyor bizi. Acıkan ve aç annesinin sarkık memelerini çekiştirmekten yara bere içinde bırakan biz değiliz. Sinekleri ikizi gibi yanı başından ayırmayan biz değiliz. Bir kuru ekmek, bir avuç su için köpek gibi itilip kakılan biz değiliz. İki bahar görmeden solup giden çiçekler bizler değiliz. Biz hiç kimseyiz. Biz bir çocuk bile değiliz. Bir ninni, bir okşama…
Bu duvarlar sevmiyor bizi. Geceler boyu inleyen biz değiliz. Tabanları günlerce tutmayan biz değiliz. Askılarda bedeni hayata küsen biz değiliz. Ayrılıkların esaretinde hayata küfürler savuran biz değiliz. Demir parmaklara etini veren biz değiliz. Biz hiç kimseyiz. Bir masum bile değiliz. Bir af, bir merhamet…
Bu hayaller yetmiyor bize. Kapılardan çevrilen biz değiliz. Salya ve tükürüklerle geri sokaklara fırlatılan biz değiliz. Saçlarından sürüklenen, gözlerinden ateşi çalınan biz değiliz. Yıkıntılar arasında bırakılan biz değiliz. Biz hiç kimseyiz. Bir nazlıgül bile değiliz. Bir gülümseme, bir umut…
Bu karanlıklar ürkütmüyor bizi. Gece gündüz asgari ücrete çalışan biz değiliz. Alnından terleyen damlalarda gözyaşlarını saklayan biz değiliz. Ter kokan, pis kokan, nasırlı elliler biz değiliz. Kurtlu mercimeklere methiyeler düzen biz değiliz. Patronumuzun mersedesine genç bir kızın şehvetli çağrısına uyar gibi asılan biz değiliz. Biz biç kimseyiz. Biz insan bile değiliz. Bir adalet, bir emek…
Bu üniformalılar korkutmuyor bizi. Şarkısını söyleyen biz değiliz. Mavzerlerine sarılmış güller derenler biz değiliz. Kalbine sarılmış aşk derenler biz değiliz. Birbirlerine sarılmış dünya derenler biz değiliz. Biz hiç kimseyiz. Biz kul bile değiliz. Bir dua, bir kurşun… Bir türkü, bir aşk…
Haklısın Orhan Baba, çok haklısın:
Aşksız geçen her günümüze yazıklar olsun!