Karanlık, ağır soluklarla sinmiş göğsüme
yaban sarmaşıkları yürümüş dirseklerime kadar,
yüzümde çizgiler bu dünyadan olmayan
ve damarlarıma yaslanan katmerli acılar ki bu dağın yamaçlarını kahrıyla sulayan.
durmayın ey dünyalılar beni de ekleyin reklam kuşağınıza!
güz gümrah nehirlerin öfkesiyle topluyorken sarı rüzgarlar
gök ovalarının ortasında yitilmiş bir Kutup yıldızı
ya da
nar çiçeği renginde gülerken
ve henüz hiç öpmemişken dudaklarını yağmurun
bir TV karesinde
beş kere
beş saniyelik yere sığdırılan
çocukları gibi ölümün
beni de “vah yazık!”layın
sabah telaşından çok neyiniz var
hayıflanacak?
Çocuk ve ölüm,
Öncesinde güneşli olan gün gibidir kıyamette
Çocuk ve ölüm,
İki düşman kelime
Sözlüklerde uzak
Annede bir kucak dolusu telaş…
Ölmeyene ne kolaydır çocuk kandırmak.