Ben artık o eski gidenleri düşünüyorum
Nasıl da güç büyüyor beklediklerim.
Yorgun kentleri, yorgun gövdeleri attım içimden
Yanıldığım bir sehpanın, bir sevdanın
Evlerle ölçülmüş ağırlığına şahit oluyorum.
Dillerim yoruluyor yaprakları saymaktan
Göğü vuran kanatlardan.
Penceresiz bir ev hayal ediyorum
Bu benim arınma provam olsun.
Aştığım kıtaları
Savaşsız insanları
Öylece bırakıyorum.
Kendimden yorulduğum zaman bisiklet koşarım
İşte öyle bir atım
Beni bana yorduran
Rüyamı rüyama
İçtiğim kar suyundan damarlarım.
Asıl yüzümün sandığı.
Kim ne derse desin
Ağaç dikkat etmiş
Ben kendimi bu cümleyle koşmuşum
Soluk alıp vermemek dünyaya
Verip almamak kendime
Arkada bir sokak var
Kuşların tabiatında da var
Bize en çok benzeyen
Bizim en çok beğendiğimiz
İstasyonlar, telefon kulübeleri, alt ve üst geçitler
Geniş nesebimiz.