Sandalyeler takla atarlar sevinçten
Kahve kapanıyor, kahve kapanıyor diye
Aynalar şaşkın bakarlar bu gösteriye
Duyarlar hüznünü bir kapanışın içten
İçlerinde gündüzden kalma tek tük ışık kırıntısı
Verir soluk umudunu çok uzak bir yıldızın
Başlar gerçek hayatı sokakta bir yalnızın
Büsbütün köşelere yığılır aydınlıklar
Yerde gelişigüzel atılmış sigara izmaritleri
İstenmeyişin gücenikliğiyle sessiz tüterken
Açar kapılarını sabaha karşı erken
Endişelerin kırılıp düşer paslı kilitleri…
………………………………………………………………………………………………………….
Karınca
İnceldikçe inceldi, ha koptu ha kopacak
Bu kadar çok yürümeye dayanır hangi bacak?
İncitmenin en son noktasına varınca
Kabalığa düşman kesildi zavallı karınca
Uğraştı didindi kendi için bir ömür
Yaşadı bildiğince sessiz, avare, özgür!..