Kuşkundur İçimdeki Oyuğa Ses Verip Dirilten;

Irmakları taşıran dokunaklı sesim mi,
Yaraladı, kelimelere sağır dudaklarını?

Yüreğinden düşürdüğün çiçeğin,
Toprakla bakıştığını, suya duyuran yankı

Makasın ağzına oturmuş şaşkınlığım mı,
Çağırdı, serin uykulardaki çöl seraplarını?

Baylan bir dutun büğdüzünde direnç,
Yanaklarına inen nurdaki sığıntı

Karınca yuvalarını eşeleyen gülüşün müydü?
Ayırdı göğü, içime sığmayan mavilikten

Suskunu böl, uyandır beni, sağılt alnında;
Güne değen yazgımı, diline dolmuş serinlikten.

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Korona Günlerinden Bir Eskiz / Şeref Akbaba
186. Sayı / Mayıs-Haziran 2020 / Ay Vakti
Şirâze’den Şirâze’ye Saklı Mektuplar -103 / Şiraze
Aforizmalar / Naz
Sözün Gücü mü Gücün Sözü mü? / Yunus Emre Tozal
Tümünü Göster