Evet…
Hayat… Hayatın bize getirdikleri… İnsanların bitmeyen çileleri…Dönüp dolaşıp aynı noktaya geliyoruz ve bir zamanlar yapılmış hataları düzeltmek için labirentlerden geçmek, kaoslardan sıyrılmak zorundayız. Bir silkeleniş…
Çok daha iyi şartları hak eden insanların dertlerine çare olabilmek içinse…Yapılan yanlışlar sürekli tekrarlanmasın diyeyse… Daha düzeyli, daha adil, daha güvenli, daha huzurlu yaşayabilmek içinse… Yeniye hoş bir karşılama ile başlayabileceksek eğer… Bugünün çocuğuna yarını gönül rahatlığıyla uzatabileceksek…
Evet…
Bize anlatılan her şeye karşı hep şüpheyle yaklaşır olduk. Kararsızız bize sunulanı almak konusunda çoğu zaman. Dar zamanlarımızda geniş vakitlere yelken açabileceksek…
Güneşin doğuşunu seyredebileceksek fark ederek… Her doğan güneşin bize verilmiş bir zaman diliminin her gün yenilenen bir başlangıcı olduğunu hissedebileceksek… Unuttuklarımızı ya da unutmak zorunda kaldıklarımızı hatırlayabileceksek… Dahası iyileştirebileceksek yüreğimizdeki yaraları… İsteyebileceksek hak ettiklerimizi ve hak ettiklerimizi bize vereceğine inanacağımız insanlar da çıkacaksa karşımıza…
Evet…
Karanlık bir sayfanın kapanışını izlerken hiçbir görülmemiş dava kalmasın diye belki. Susanlar hep, konuşmaya özgürce yeniden başlayabilsin diye belki. Zulmü sevenlerin çevrelerine serptikleri nifak tohumları kök salıp tutunamasın diye belki. Çamur atmayı meslek edinmişlerin yüreğine düşen her bir kara leke yüzlerine vursun diye belki. Bakan anlasın, bakan anlayıp yüz çevirsin her kötülükten diye belki. Baş üstünde gezdirilmesi gereken değerler yine üstün tutulabilsin diye belki.
Belki her gözyaşının hesabı sorulsun diye.
Belki unutulmuş gönüller hatırlansın, kapatılmış kapılar açılsın diye.
Belki ümid denizinde bir katreye tutunabilelim diye.
Dua kapınız hep açık olsun.
Dualarınız hayırlısıyla makbûl olsun.
Bu yolda sebat edenlerin Allah yardımcısı olsun.