Kemik

Yanmış bir adamın göz bebeğinden
Kaç ölüm düşerse bana
o kadar geliyorum.
Yol sabırdır.
Şimdi meraklan ki ceylanlar üşümesin.
Sağaltmaya ömründeki çiziği
melekler gelsin.

Tattım.
Acı geldi. Gerçekti.
Siteminden bana kalan
Bitmek bilmez geceydi.

Ah ağrımayan yanlarım
Serserilikler ve sığındığım secde.
Döküldünüz
Kırık yerlerimden siz de.
Bir tek yalnızlıktı kalmayan yalnız
Bir de bir yaprak iki kez sararmaz diye
Sarıldım eteğine.

Dünya.
Yaşlı dünya.
Yorduğun kadar yoruldun sen de.
Yaşlılar mislince yaşadın kaygılarda.
Toz ve toprak olan kemiklerinden
İnsanların yüzlerini sıvadın.
Bin bir çeşit ruhla kardın düşmüşlüğünü.
Kızdıkça susuzluğunu terk edip.

Ol vakte erdim ki,
Yüzümden bin bir kir yazıldı suya.
Kanımın bir damlası boğdu vagonları.
Şimendifer tıkandıkça arındık rüzgârlardan.
Biz terk edilmiş tarlanın başakları.
Başkaları.

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Vav Halinde Uçan Kuş / Yunus Emre Tozal
Seyir Defteri Öyküleri… IV / Naz
Şirâze’den Şirâze’ye Saklı Mektuplar -44 / Şiraze
Osmanlı Şiirinde İran / Şadi Aydın
Müseferet / Bahattin Yıldız
Tümünü Göster