Hızırın Eli, Tövbenin Eli

İnanıyorum, herkese açık bir ayrılık bu, yenilenerek
Kozmopolit bir oyundan, inorganik bir toplumdan
Adı iğdiş edilerek çoğalmış gelen her kulluktan
işte ne zaman seyirmese bakışlarım ben bunları görüyorum
Bakınca dünyaya şöyle göz gez arpacıktan
Bir gözümü kapamanın bir anlamı oluyor, kapıyorum
Yek içimin küsünden bir bir iki dize, bir iki nazar alıyorum
Arabeskler bozamıyor bunu, bir temiz yara tadı kalıyor
Düşünmenin kaosuyla kaybolan şuuruma inmişim
Ayrılıklar aza aza, bense kapsülleri yakmaya geliyorum

Pusu kurduğum denizlere artık ölüm süsü veriyorum
Bu sonsuz suların sonu bir soru işareti mi, öyle mi olmalı?
Belki değil ama, hep bana gelen bana çalışan
İçimi okuyup ayetimi okuyup verili geceme gidiyorum
Kendimi bir kıyıdan alıp bir gemiye hızır atarak
Suların dövmüş olduğu nesnelerime inanıyorum
Kesintili çağrışımlar arasından uyanmış gelmiş
Ben şimdi öpüyorum rüyalardan, bir eli
Bir hayatın kazasına, bir fidanın tekrarına inanıyorum

Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Zamanda ve Mekanda Ölçü / Üzeyir Süğümlü
Yeni Başlayanlar İçin Sevmek / Adem Özbay
Tahayyulât- Ah!.. Minel-Aşk ve Hâlâtihî / Şuayp Pişkin
Şirâze’den Şirâze’ye Saklı Mektuplar -42 / Şiraze
Rüya Kırıkları Bir Rüya Yontucusu / Yavuz Albayrak
Tümünü Göster