Koronavirüs, Depremler ve İdlib
Çin’de başlayan salgın dünyayı kuşatmaya devam ediyor.
Vuhan şehri gibi dünyada birçok şehir karantinada.
Tüm ülkeler tedbirleri üst düzeye çıkardı.
Hayatı alt-üst eden koronavirüs ölümlere sebep olmaya devam ediyor. İnsanlık tarihinde görülen umumi afetlerden biri daha yaşanıyor.
Virüsün ne zaman yok edileceği belirsizliğini koruyor. Daha ne kadar çok ölüme yol açacağı da..
Tekerrür eden bir tarih var ve ibret almak yerine ‘şimdi zamanı mı’ diyerek
geçiştiriyoruz.
Kuran’da geçen peygamber kıssalarını, tarihte yaşanmış bu tür vakalar ile bıraktıkları izleri de okumakta ve hatırlamakta yarar var.
Tarihin her döneminde bu tür vakalar olmuştur.
Tedbiri elden bırakmamalıyız.
Sağlık olmadan huzur da olmuyor.
Allah beterinden korusun.
Ocak ayında meydana gelen Elazığ depremi ve kırktan fazla hayatını kaybeden insanımız. Daha sonra Şubat ayında Van Bahçesaray’da ki çığ felaketinde, askerlerimiz de dâhil yine kırktan fazla insanımız hayatını kaybetti. Vefat edenlere Allah’tan rahmet, depremi yaşayanlara da geçmiş olsun dileklerimizi iletiyoruz.
İdlib;
27 Şubat’ta, bölgenin ve sınırlarımızın huzur ve barışı için orada bulunan Mehmetçiğe düzenlenen hain saldırıda 34 askerimiz şehit oldu. Mekânları cennet olsun. Mültecileri bağrına basan, sınır boylarında mazlumlar için yaşam alanları kuran ve insani yardımı esirgemeyen bir ülkenin askerlerine bu saldırının yapılması saldırıyı yapanların iç yüzünü ortaya koyuyor.
Emperyal güçlerin şeytani emellerini gerçekleştirmek için girdikleri bölgede zulüm devam ediyor.
Ve Avrupa kapılarına dayanan mülteciler.
Onların haline şahit olmak yetmiyor.
Yorumlar, mantık yürütmeler, senaryolar.
Çözüm değil.
Peki, ne yapmalı?
Tefrikayı tepelemeli, tevhidi esas almalı.
İçte ve dışta.
Kamplara ayrıldıkça, onların gündemine mahkum olacağız.
Birlik olmak ise onları hep korkutmuştur ve korkutmaya devam edecek.
“Ayrılıkta azap, birlikte rahmet vardır”
Bir adım atalım..
Gerisi gelecektir İnşallah.