Selami Şimşek

üşüdüm kara sarıldım yandım nara sustum çığlıklaraönde giden bir atın alaturka nallarıının sesi geçiyor toprağaparmağı yüksüklü terzinin iğnesinde gözleri yorgun kumaşlarda

ölüm var yanan ateşte ısınan suda yıkanan teneşirde taşınan tabuttakazılan toprakta örülen tuğlada kesilen mermerde ahşap evlerdekara kaşlarda ve gözlerde alyuvarlarda akyuvarlarda...

eski şehirden yeni şehre giden yolcunun rüyasındaki güzelsustuğun için yağmur yağıyor tutunarak uzun kirpiklerineve kar yağıyor yıldızlı bir akşam siyah saçlarına

çağlayanların sesini alıp götürür sular kumlarla denizekaşka atın teri bulaşmış bir heybede çobanın ekmeği göze bulnerede hüzne güveyi muhabbete gelin nefrete kuma

ırmakların dağların türküsü olduğunu nasıl unuttungülde toprağın kokusu var yağmurun suyu seherin yelibir de doğan ve batan güneşin kançanağı gözleri

kime sorsam anlamaz dilimi yan vurup geçersusuz denizler de vardır ırmaklarını bekleyenbilirim avcılar avını hep kalbinden vurmak ister gölgeleri...

Keçecizâde İzzet Mollâ, klâsik Türk şiirinin Tanzimat’tan önceki en değerli şâirlerinden birisidir. 1785 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Âilesi aslen Konyalı’dır. Büyük dedesi...

ateş yaktık hüzünle dağlara karşı mehtaplı bir gecedesessizlik ormanında rüzgârın saklanışını görmeliydingörmeliydin yıldızların ellerindeki beyaz çiçekleri o gün bugündür...

güneş gökyüzünü karanlıkla doyurunca bulutların sofrasındaçekip gider yağmur denizlerden aynasını eline alıptarar saçlarını gecenin dağlar bağırmak ister volkan olur sular çavlan

karanlığın ayak basmadığı yerde üşümüş yüzünükaçırdım aynalardan kuşlar ile akşam eve dönerkendur karlar yağsın biraz da dağlar uyusun ölümle...

bulut özleyince yağmurlanır gözler yaş güller şebnemdur rüzgâr götürsün kokunu gurbete hüznile yedi kat sarıpinsin göğün kucağından karanlık sıra dağların omzuna basıp

Şehrin dağları, ovaları, yaylaları, köyleri, mahalleleri vardır. Şehrin ağaçları, çiçekleri, böcekleri, kurtları, kuşları vardır. Şehrin evleri, okulları, kütüphaneleri, fabrikaları, parkları, bahçeleri vardır....

gülüşümü akşam güneşi vurdu yalnızlığımı karanlık umudumu kara bulutlarsöylemeliydim karın üşüdüğünü yağmurun ıslandığını ateşin yandığınıkanadığını dudağımın tutarken kınalı ellerini bülbüllerin şakıdığı gülistanlarda

bir nefesin dinlendiği göğüste çırpınan sesimigetirmeliydim ırmaklarla uzun uzadıya bir çağıltıylaâh bulutlar vurdu saçlarımı kar taneleriyle bir bir hayra...

bir nefesin dinlendiği göğüste çırpınan sesimigetirmeliydim ırmaklarla uzun uzadıya bir çağıltıylaâh bulutlar vurdu saçlarımı kar taneleriyle bir bir hayra...

çığ’lık dağlarına sessiz harflerle çıkılır göklere gözyaşıbir kuş vurulunca ağaçlar çocuklar da vurulurdeniz nefes alamaz yüzmezse balıklar uçmazsa martılar