Mustafa Küçüktepe

çorak topraklar kurumuş ağaçlarsuyu çekilmiş göllerne var ki ayaklarım sağlam tarla törpüsü köstebekler ve farelerMezopotamya’da eritiyor güneş toprağıve pamuk...

“o zalimlerin üzerine taş yağdırması için gönderilen sürü sürü kuşları görmedin mi, elbette gördün…” (Fil Suresi) bilginler, yaşlılar, kadınlar ve çocuklar hep birlikte haykırıyordu, “zalimler için yaşasın...

rüyalarımı taşladım kızgınlığımdan kendimi hiçe saydım ağladım kudurmuş öfkem fırladı sokaklara ağaç yapraklarını yoldum apansız saldırdım duygularıma kalemlerimi kalbime sapladım sonra yıldızlar gibi yapayalnız çaresiz...

kör kuyuların sessizliği çökmüş geceye çelenkler gölgeliyor ruhumun sadeliğini ufkumun girdabına girmişim bir serinlik arıyorum eflatun vakitlerde tebessüme hasret çeken dudaklarım küskündür bu dünyaya incecik bir gülün bir feryat kurşunuyla...

anneciğim neden suskundur gökyüzü kuşlar neden ağlıyor saçlarım taranmıyor okşanmıyor mektuplar neden yakılıp okunmuyor yıldızı mı kim çaldı anne Venüs neden seher vakitlerinde şarkılar neden adını söylemez baharın şevki kırılmış ağıtlar susmuş imgeler...

Nakarat: sürgün ülkeden gelenleri eylül ağırlar gündüzleri ağartır gecenin yalnızlığını ak güvercin kanadı yollar ayağımı kanatır keklik sesleri dağları ağlatır denizin sesi yankılı günler esrarlı benizler soluk büyüyor ayrılığı yılların saldırı halini alıyor mısralar ebrular resimler...

Çekil git aramızdan ey zulüm Barış süzülüp aksın kalbimize Sabah rüzgarı ve ipek saflığıyla Sevgimin en koyu noktasına Kan damlatan savaş /Acıyı burnundan soluyan kadınlar Al yerine atmayı Tut yerine...

eskiyen yıldızların yalnızlığını alıp bir hemşire damarlarımdaki kanla değiştirmiş olmalı aysız geceleri soluyor rüzgar denizin eskimez arkadaşlıklarıyla yapışıyor yakama tarihin kalıntıları söyleşiyor tenhalarda gizlice kıyılar deniz...

Özcan Ünlü, genç bir şair ve yazar. Hayatının baharında üretken bir insan. Henüz otuz üç yaşında bir genç olmasına rağmen dokuzuncu kitabını okuyucusuyla buluşturdu....

şehrin en kanayan yerinde açtı gülleri yetim çocuğun kopardı akşamından yürüdü söyledi en sessiz şarkılarını taş yollarında şehrin antika köşelerinde geceledi çiçeklenmiş ağaçları kokladı annesinin yüreğini çekti içine soluklandı titredi üşüdü...

Dudaklarım üşüyor geceleyin Gurbet türküleri olsaydı diyorum Saz çalanda ellerim ısınırdı Dudaklarım üşüyor çıplak gecede Sevgili beni çağırsaydı diyorum Onu görende kalbim ısınırdı

ruhumun çıplaklığına kandı baykuşlar ölümcül kuşlar gece aydınlığına martılar sesime aldandı zehirli sesim boğuldu fırtınalarda gemiler limana parmaklarım bahara çıkamaz oldu zehirli sesim her şeyi ve herkesi aldatmıştı

ay seyirli yürüyüş yıldızlı gecelerinde meranın tazı sessizliği çakal uluyuşu gizemli gecelerinde meranın aklımı saklayıp avuçlarında toprak yolların tozuna aldırmadan hayalleri ekerdi dedelerimiz tarlalara atmacalar yorgun sığınmış kızgın dağlara ateş böcekleri yerleri...

ilkin aşktan geçtik kayıklarla boğazdanbıraktık orada yaşam denen iğreti elbiseyiinorganik bir bağımız hiç olmadı olmayacakmumyalanmış cesetler süsleyecek rüyalarıilk aşklar lahitlere gömülecek bu...

bir kadının gözlerinde akşamlıyor deniz dalgalar dalgalar çarpıyor kıyılarıma akşam oluyor gün batımı şehrin kirpikleri uzanıyor karanlığa karanlık ki acıdır baldıran zehridir alır yıldızları içine abanır bir de evsizlerin üstünü bir...

gecenin soyutlanmış renkleri ilmik ilmik örer imgelerini yüreğimin üstüne uzak düşüncelerle savrulur insan inka mağaralarının resimli dehlizlerinde ürpertiyle açar gözlerini gözleri ışıl ısıldır resimlere renk katar cümbüş olur tarihin en uzak iklimleri sorular sorular...