Mehmet Baş

Elimde bir şiir kitabı tutuyorum kitabın ismi sündüs döşeği. Kitap iki bölümden oluşuyor ve yüzonaltı sayfa. Birinci bölüm kırkbeş şiirden oluşan sündüs...

Ne zaman üflendi kıyametin suru Bahar gemi ağzında bir deli at gibi kişniyor işte Demir bir kafeste çırpınıyor bülbül Rüyalar zarfsız bir mektup gibi saçılırken ortaya Papatyalar toprağın...

Kitaplar vardır. Hitap çiçeklerinin açtığı yerde açarlar. Sözler dökülür gönül şelalelerinden. Düş renginde pervaz eder kuşlar. Hakikat ufkuna doğru kanatlanırlar. Kitaplar vardır deniz gibi...

Bilimselliğin dinin yerine ikame edildiği modern dönemlerde, bilim adamları, eski dönemlerde ki din adamlarının elinde ki gücü ellerinde tutan bir zümre olarak karşımıza çıkmaktadırlar....

Bu işyerinde grev var ve tenekelere hızla vuran kirli sakallı adamlar Darbeler kırılan kalemler bir ordan bir burdan karşılıklı idamlar Bugün grizu patlamasında beş madenci öldü...

Gel bir kara geceyi saçlarından sürükleyip getirenim Sığ sulardan denizlerin ortasına açılırken Karalara denizleri kadeh kadeh dolduranım Gel ağaran günün güneşi kalbimin gülü Gel bu sofraya diz çök...

Ne şahlar mat oldu bu meydanda ne piyonlar Saddam Nasır Kaddafi Pehlevi Bir piyon başka bir piyonu devirdi Bir köle başka bir kölenin mezarını kazdı Kabil Habilin kanını...

Yalnızlığın iblis gözlü nazarımı değdi Aşkın dört bilinmeyenli denkleminde sana Kaç şehir gelip geçti kalbinin içinden Bu cehennem göğüslü ağıtların sokaklarında Akşamın değirmeninde öğütülmüş hüzün Hangi gözyaşlarıyla çıka geldi...

Zamansız ayrılıkların mahşerinde dörtnala koşan bir attır zamanDeli rüzgârların önüne katıp savurduğu hayallerin bahçesindeBaharlar balkonlardaki saksılara sığdırılamaz artıkSükut zehirden bir ok gibi...

Kara toprağın kendi kendine dönmesinin adını ölüm koymuşlar Atların yelesinde savrulan hüznümün kalbinde atan bu aşkı ölüm koymuşlar Kara büyülerin tezgâhında biçilmiş ve düğümlenmiş nice intihar...

Sen kan akan nehirleri bilir misin beyaz adam Boynu bükük çiçekleri solduran rüzgârları bilir misin? Hayallerin üstüne bir kefen misali örtülen mendilleri Beyaz adam bilir misin vahşi...

Vardiyalı ömür gece ve gündüzün ardı sıraYürüyor karanlığın ilk noktasından son noktasınaVe rüyalar başkentinde mevsim sonbaharFaniliğin türküsünü çağırıyor dökülen yapraklar

sadece aşktır yalın ayak dolaşan şimdi sokakta şehirde sis vardır ve sıkı sıkı örtülmüştür camlar kar yağmaktadır tane tane, nöbet tutan polisin üstüne polisse üşüyen ellerini ısıtmaya...

Güneş neşenin ve sevincin bahçesinde Suyun terazisidir yağmayan bulutlar Dağın kalbini söken şu akşam vaktinde Bir yangın çıkar belli belirsiz Öfkenin nabzında sayıklayan zaman Taşlar arasında yılanların yuvası Gök meclisinde...

Biz resmi törenlerin kara önlüklü çocuklarıÇember gibi çevirirdik durmadan akıp giden zamanıVe baharı bekleyen kentlerde topuksuz ayakkabılar giyerdikBuğulu pencerelerden el ederek çağırırdık baharı Mermerden bakışların...

Seninle bir ırmakta akmak ve bir denize kavuşmak Bir düş tünelinden hızla geçen demir vagonlardan Ya da kanın damardan damara haykırışları arasında Farzet ki henüz doğmadık ve...