Taner Taştekin

"aşka saldım ben beni pend olmayıp bir dosttan hiç düşmen eylemez ânı ki ettim ben bana" Fuzuli İrkildi yalnızlık, irkilmenin o hırslı, sarsıntılı acısıyla üşüdü içimin dallarına...

bıkkın bir düşün akşam sahillerinde ki aksiyle gelince geliyor çıldırı bâzen bir çocuğun korkan gözlerinde kimi zaman çocukluğumun sayfalarından kararmış sevinçleriyle bir yılan sokmuş sanki bir lânet tam tepesinde ölecek...

çığlıklarımı kesiyor sabah sabahın keskin kıyısında kırılıyor dallarım bir bir inciniyor gözyaşım simsiyah oluyor kederinden kuşlar ayrılıklar düğümleniyor boğazıma kederler ilmek ilmek bir gökyüzü oluyor...

mahşerin ortasında yalnızım bir acil serviste kimsesiz terkedilmişim sedyelerce yorgun bir akşamda kanadı gözlerim kalbimi sıvazlamadan gitme buz kesti yalnızlığımız ruhsuz ahenksiz çocukluğumuz direnmeyi unuttuk...

yüzünü kaybetti çocuk acıya banmıştı aklını kırıldı camlar uyandı çocuk kervandan geriye kalmanın hüznü ve salaş bir öfke gözleri ruhuna engerek motifler kalbine karanlıklar kazınmış dünya kimliksiz...

ardın sıra ağlayacak ve çizikler atacağım yüzüme çetelesini tutacağım vurgunların bir yürek burkulmasıyla filizleneceksin her yanımda -avunamayacağım- dökülecek yaprakları çocukluğumun koyu bir hüzün işgal edecek tüm satırları...

-ilaç kokulu bir hastanedir hayat zamanla alışılır- köhne kaldırım taşları derin bir sessizliği besteliyor sonbahar sonrası bir vedadır kalbimin kılcal acıları yağmura tutunan bir çocuk içli dualarla geçiyor gözlerimden anasız bir...

Bir umut düşse gökten Cemrelensem... içime şerha şerha bir aydınlık Avuçlarıma yağmur dolsa Fırlasam hayatın şiltesinden Avuçlarım kan içinde Bir sokak lambası olsan Işığın hüzme hüzme göz suyu Gölgen yorgun saçlarım...

Arkamda bir tanık bırakarak Ellerim çöl içinde Bu şehri ve seni bir yemine bağışladım Hüznün kılcal bir yayılması vardı Bir sigara dumanı ile bulanırken bakışları o ihtiyarın İçimden göç eden...

Bilir misin niye ıslak gecenin zülüfl eri Kırağı neden çökmüş bu yüreğe Yeşil ırmak gibi çağlarken sancılar Bir türküyle zelzele olurum neden? İki yakası ilişmeyen yaşam bu Üsküdar sırtlarında...

Bahar mı geliyor ne Karıncalar pür telaş Türlü rayihalar fışkırıyor arzdan Menekşelerin intiharıdır bu Bilmediğim bir dilde türküler söylüyor gök Kayıkçıların umutsuz kürekleri kıyılarda Serçeler sabahı haber veriyor Budanmış bir servi...

Bahar ve acılarVakit ikindi, dürülmüş seccadelerRuhumu kuyulardan toplayan bir elManzum ve mahzun adamVe bir kıssa Bahar ve acılarİkindi seccadesini...

Yeter çektiğim nağmelerden ey gök İçimde maktül güllerin suyu hasret Ve siyah bir leke gibi alnımda keder Yeter yıkılmadığım Kül eyle beni artık. Koşamaz ve yanamaz oldum kederden Ruhuma bir...

Bahattin Ağabey'e Altın burcunda inancınYorulmaz bir savaşçıDilinde sevdası özgürlüğünAfgan dağlarında kar kucak kucakBir muştu gibi ötelereEy şehid Çocukları...

Acılarım iç bükey bir hal alıyor geceleri Azize. Dokunamayan parmaklarımdan akıyor şehir. Kokunu bile alıp gittin bir otobüsün çirkin homurtularıyla birlikte.

-Ölümcül olmayan, insanın içini kanatmayan yazılar hoşunuza gitmiyor. Havale geçirir gibi mi yazıyorsunuz, çünkü biz okurken havale geçiriyoruz. -Fark yok aramızda. Siz nasıl okuyorsanız...