Yazar: Kadir Gültekin
Güneş Senin Olsun Ay Bana Yeter
şimdi gidiyorum
gelirim belki
güneş senin olsun
ay bana yeter
güneş ışığında kamaşan
değil
ay ışığına
bulanmış...
Gökyüzünde Kuş Gibi
bir kanadım olsaydı
uçsaydım gökyüzünde
belki biraz rahatlar
dinlenir olacaktım
tek kanatla uçulmaz
ben nereden bilecektim
uçan kuşları görüp
adam gibi baksaydım
ahmaklığı bırakıp
künhe vakıf olsaydım
yere sağlamca basıp
yeryüzünde kalsaydım
sonunda bildim seni
zor bilinen...
Toprağın Anası Yine Kendisi
su akar üzerinden için için emersin
iyi kötü demeden
genç yaşlı kadın erkek bakmadan
açarsın kucağını nicesini gömersin
kızıl mı demediniz bazen de kara
şu an herkes muhtaç kara...
Gökyüzü
ey gök
esrarın kadar yüce
derinliğin kadar engin
gözlerin hanumanı
hayatın devasısın sen
süs mü arıyorsun ey insanoğlu
kalkmış olsa eğer gözdeki buğu
görmüş olacaksın o geniş ufku
yıldıza bir bak aya...
Yeryüzü
ne kadar zenginsin
ne kadar cömert
sana hoyrat bakan bu insanoğlu
nasıl da nankör nasıl da namert
her yaşı saklarsın yaşlı bağrında
gözyaşı kurumaz her toprağında
bazen baykuş öter viran...
Acının Tadına Doyum Olur mu?
ey acı
tatlı günlerin ilacı gülümse bana
ne kırlardaki kekik kokusu
ne de avuçlarımdan içtiğim su
ben
yalnızlığımın bana kurduğu pusu
sen baharın habercisi
bense hazanın gazel kokusu
acının tadına doyum olur...
Mustafa ÖZDAMAR İle Kırık Kandil ve Eserleri Üzerine Söyleşi