Ali Yaşar Bolat

Eğilmiş suya ağzını dayayan bir atınAlışırken yalımına paslı bir bıçakBaykuşun çığlığıdır dağların griliği Gözleri menzilini parçalayan bir at gibidirYan...

Refah’ta bir kız çocuğunun gözleri üzerine... −bez bebekleri de vurdular, derinde çınlarSur önleri bir medcezir/ yanık bıçak uçlarındakabuk bağlayan...

Kırmızısı azalmış canlılığın ortasındaAsit yağmurları altındadır gövdemÇatlar dudaklarım, Toroslardan aşağıCebimde taşırım onun için yaralarımı Büyür gövdesinde yarasaların, yakacağıbir baltadır,...

ne çok şey söylemek istedim ne az şey yazdımsınanmadım belki ya da sokulması çomağın--kovanıma; o kırçıl huysuzların taşlanan evindenyürüdüm, yelken açmadan saramadan...

Kovulmuş şeytanınTırnaklarında kalbinAttığın taşla büyüdüÇam kozalarının aleviKi sığmıyor çığlığınGökkubbeye belki. Diren! Ufku karartanGemiler tırnaklarınıgeçirince rahmine;diri kanatlı bir hayatyavrular omuzlarında.

-yarası sızlayan eczâ- Bitkini fânusun, gözkapaklarıBüyülerken tılsımıyla çarşıları bir çingeneUğunur kendi içine, yorgun bir yılkıBir his çeker onu...

Duyguları taşıyor evlerden, durakları yorgun--kentlerin çöl sarısına boyanmış kaldırımlarındaBezgin bir bekleyişin sancısı sızarken eviçlerineAğlıyorum kirli akasyaların esriyen râhiyasına İnceldiği...

Tayı kör bir atın yarasına gizlenen benlik;Savurur soğumuş küllerimin ürpertisiniAtımın yularında ay izlerini tutan mevsime Çocukları tanelerken bahar, kırılmış...

KırıImış petek petek gözenekleri beton duvarlarınYarınında durup çaresizliğin uykusunu diriltenÇekiç sesleri sinmiş kuruyan dudaklarımın arasınaBir çocuk gizlenince ürkekçe yaşamın kıyısına

Alışılmamış bir barbarlık yatıyordu ellerimdeBiraz sızlayan yaralar, biraz yorgun başlarSığınığına kaçıyordum belki ölgün bakışlı kedilereKokulu sabunlarını annemin delinmiş ceplerime.

Ali Yaşar BOLAT – Edebiyatla yaşamın iç içeliği yadsınamaz bir gerçektir ancak yazar veya şair, hakikati kendi penceresinden yansıtır. Kıymetli hocam, gerek...

Dudaklarımı ısırıyorum seni görünceKan revân içinde bulutlar kadarGülüşün, uykusuzluğun ilacıYıllanıyoruz altında bir dutunÜflediğim yaralarına bağırıyorum,Bir sessizlik, bir ıslık gibi neredeyseVâdisinde kayboluyorum ruhunun

“ayır tansığını...

aşk ırmakları mı kurudu, sevda kentlerindeincitilmiş bahçelerin içinden geçip geçip ellerinin arasında mı tutuyorsun yaşamıtoprak niyetiyle yüreğimde ezip ezip

Ne varsa yeryüzünü çiçeğe gömen,Boynunda ölücüsü çok, yankısı hiçten yanaEskiciler koşacak yüreğimin içkilerinde Bunu durgun bir suya atılmış taş...

Pamuk ipliği ve yankıdan uçuk bir dinginliğinGölgesine kurulmuş salıncaktır yaşamımSallandıkça bir uğultu dağılır gövdesindenSallandıkça ayaklarımın değdiği çiçeğin Uyuşmuş parmakuçlarımı...