Ali Yaşar Bolat

Çağırır İdris’i kendi bunalımına Kibrit kadınlar sokaklarda, yalın ayakSağır mühendisler sisli bulvarlarda Yıkılmış binalar arasında iki...

Çağa seslenen bir evliyanın,derin uykusunu yürür ayaklarım. Yüzü eskimiş eskicinin, yaşlı elleriniAlıp taşıyorum süt dişlerine çağımın

İğne ve iplik, şehir uykusudur,Çağırır İdris’i kendi bunalımına Kibrit kadınlar sokaklarda, yalın ayakSağır mühendisler sisli bulvarlarda

Çağa seslenen bir evliyanın,derin uykusunu yürür ayaklarım. Yüzü eskimiş eskicinin, yaşlı elleriniAlıp taşıyorum süt dişlerine çağımın

Araladım dilin kapısını;Sağır uykusunu derinleştiren maviliğin.Üstüme çullanan kabuklu yaralar topladım,Kapı aralığından;Öğütülen buğday kadar sarı. Arı bir söylemini aradım çocukluğun;Sanrısı...

Uzanmış da ölmemeye tutunan bir Hüseynî’dirİncecik boynu, kesmeyen kılıcın altında. Yağmurun yağışına dil veren kelimeye ilişmiş,Perşembe tazesi çiçeklerin içinde...

Irmakları taşıran dokunaklı sesim mi,Yaraladı, kelimelere sağır dudaklarını? Yüreğinden düşürdüğün çiçeğin,Toprakla bakıştığını, suya duyuran yankı Makasın...

Yaşama kırıldığın yerden sızdım yeryüzüne,O yüzden tuzsuz kıyı bulanığıdır sesim. Çoğulsuz yalnızlığımın üzerinde durur,Gölgesine oturduğum uçurumların özlemi.

Tuzlu ayaklarını çekerken denizden,Kızıl çocuklar uyanır, sabahın üzerine. Sıyrılmış geceden bir dağ esintisi,Söndürüyorken erimekte olan bir mumu;Kırağılar düşmüş ses tellerinden yükselen,Kınalı türküler...

kuş gözlüyor, nar durağında sevgilim,belki geçer diye taneleriyle bir kırkikindi göğünür ıslak teninde dağınık fesleğenlergök söküğü bulutlar takılır geceye...

kuş gözlüyor, nar durağında sevgilim, belki geçer diye taneleriyle bir kırkikindi

I. balık gözüyle dünya, şurama sığdırdığım oltasız tutunarak geçen limanlardan. dinlenek oluşturan simitçi çocuğun ayakuçlarında martıların söylencesi,

Gencecik kızların meydanlarda yürümesi, kararma, alacalık, -mişçesine bir merak. düzkoşularda nefes nefese ayakaltlarında adım adım eskitilmiş bir sokak

I. Bu küçücük odada, güneş sızmasıyla sararmış perdelerin, yerdeki çalgılara gündışlık ve övüşlük vermeyen tahta kurularının arasında başımı yasladığım bu eski pencere...

içimde koşan nalsız bir ata bilenirim, kum denizinde göğe çevrilmiş yeryüzünün sürek koşularında. göğümü eskiten sözlere...

rüzgâr gülüne takıldı gömleği çırağın ustaca yırtılınca gecenin örtüsü, at sırtında geçildi, bir uçtan bir uca,