Nurşah Karaca

Akşam oldu. Dünya soldu. Kızıla çalan gökyüzünden elimde tek kalan; başımdaki aklar, Radyoda uşşak makamında bir şarkı, “akşam oldu hüzünlendim ben yine/ hasret kaldım gözlerinin rengine.” Sobamın üstünde kaynamaktan...

Nigara... Hüznün ve hasretin adı. Acının ve korkunun kol gezdiği sokaklarda umudun, tükenmemişliğin, direncin adı Nigara... Gazi Hüsrev Begova Camii'nin hemen  yanıbaşındaki daracık taş sokaklarda  Nigara'nın sesi...

“Al götür şunu!” diye bağırmıştı ninem. “Cücük değil, kedi mübarek... Evden dışarı çıkmıyor. Garibanın anası yok ki peşi sıra gezsin. Nere gitsem ardıma düşüyor....

el-sual -ey ayna! -sana bakınca niye hep kendimi görüyorum? -kendi kusurlarım, zaaflarım, girdaplarım, çözülemeyen bilmecelerim... sıyırıp atamıyorum üzerimden bir tanesini bile. elimi uzatıp yakalayamıyorum. her geçen gün...

Seviyorum  yağmuru. Gökten damla damla inip şefkatle ellerimizden tutuşunu seviyorum. Bir de patlamayı sabırsızlıkla bekleyen nisan tomurcuklarını... Telaşlı kıpırdayışlarıyla kuru dalları beyaza boyayan, kendi...

-Cemal Efendi, biraz konuşsak!.. Dışarda şakır şakır yağmur yağıyordu. Tentenin altında durmasına rağmen yağmur taneleri kadıncağızın üzerine üzerine geliyor, yüzüne çarpan damlalar usulca yanaklarından süzülüyordu....

En çok, uzun kıvrık kirpikleri arasından mavi mavi bakan bir çift gülen gözü özledim. Tatlı tatlı gülüşünü...  Hele bir de ak pak çehresine bir...

Zaman donmuş gibi…Artık dünyanın hiçbir çilesine aldırış etmeyeceğini bilmenin sükunetiyle yatıyor soğuk asfaltın üzerinde.      Elif gibi değil de vav gibi.      Başı kıvrılıvermiş...

Susmanın kalesine sığınıyorum. Gelmeyen bahara inat sustukça sukut buluyor içim. Cebimde rüyalardan arta kalan mahmurluk, hayal kırıklıkları, hüzün ve gözyaşı, yeni baştan, yine baştan başlıyor. Bir...

Bazı anlar vardır ki ömrümüzün bir rüzgâr gibi uğuldayıp geçtiği demlerde, günler, aylar ve yıllar geçse de tesirinden bir şey kaybetmez. Bir parça buz...