Seyyid Ahmet Kaya

9posts 0comments

Yazar: Seyyid Ahmet Kaya

Sen Ben Kadar Bende Ben Kadar

….. sonra ben ayna oldum Karşımda duran bana ayna Bazen ben tarttım onu Bazen de o beni Baktım ki hep aynıyım Ben ne kadarsam onda O da bende ben kadar… Bu yüzden Hep...

Demirciler Çarşısı

I. aklım ermez kanım kaynarken giderdim oraya atların rüzgârla koştuğu yere havaya taş atardım cesaret alıp hoyrat bileklerimden caka satmak mutlu bir güvercin olmaktı o zamanlar yaşamak umarsız bir türkü ve ben kuşanırdım gün aşırı esenliğini umursamayan...

Kışkırtma Nöbeti

Deli/kanlı bir ıslık bırakıyorum sabahın en toy yerine çarşılar damarlarını saklıyor ıslığımın kışkırtan tonundan korku göz kapaklarını kapatıyor ölüm kol geziyor dört bir yandan Yaşamak şefkatten kanatlarını çekiyor doğan her günün üzerinden korku ve ölüm ekmeğe...

Selahaddin’in Kitabı

Tarihi romanlar, her zaman ilgi çekici gelir okura.  Çünkü tarihi romanlar, hayatın yaşanmış/gerçek bir kesitini sunmaktadır. Dolayısıyla bu, okurun ilgisini çektiği gibi, aynı zamanda...

Münacaat

Ey her şeyi yoktan varedenim Aşkı ve ırmağı sarmalayıp bulduran bize… Bağrından söküp attığından beri toprak Aşk ile sınadı uzun zaman damardaki kanı Coşkun akan ırmaklarda tarazlandı arzular Kapı...

Sürgün

Burada deniz yok Gökyüzü uzak Kimse umursamıyor beni Vitrinlerin önünden geçerken Caddelerde yürürken günaşırı Belli ki sırıtan biriyim Kalabalıklar içinde Okşamaz sözlerim Sevimli kulaklarını Yakışıklı  ...

Kar Düşünce Toprağa

Uzayıp giden gölgemi topluyorum geceyi yoran ışığın önünden yakıştırmıyor kimse beni kendine suları kirletiyor değince yüzüm çekip çıkardım damarlarını iskeletlerin yüreğini ve ruhunu aldım  büyük kavgalar ulu solumalar için... Bundandır elbette...

Ah, Hayat

yaşamayı öğretir mezarlar kocasını kaybeden kadının kavi yüreği kulun ölümü kendi sessizliğinde sapanla devrilen toprak rüzgara karşı yeşeren tohum coşkun bir ırmaktır hayat yaşadığım ana dökülen derinleşir alnımın...

Adı Olmayan Şiir

adam çok tuhaf biri mutluluklar saklıyor boyuna birilerine avuçlarında deniz rüzgarı gül kokusu sonra bakıp bahçe duvarlarının arkasından şehre kendini karanlık gören ben-i ademe bir tutam gökyüzü en büyük saadeti /kim bilir belki...
Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.