(kent şiirleri 7)
ve hep uçurum kenarlarında gülümsüyordun bana
nicedir kendimi biriktiriyorum her şey aşka varır diyerek
ve utanmadan ağlayabiliyorum artık gidişlerine
bir tek sen...
(kent şiirleri 2)
Rüzgarlı bir tepenin yamacındayım şimdi
kent suskun
Ve istasyonlar ayrılık için var bu şehirde
imlası bozuk, üşümüş ve kirli bir çocuk olurum şeni düşünürken
ömrüme...
Mustafa ÖZDAMAR İle Kırık Kandil ve Eserleri Üzerine Söyleşi