aynaları ressamlar iyi bilir, çizince kendi yüzünü denizin kokusunu martıların teleklerinden alır rüzgâr çocuklar bıraksa en çok kelebekler öpecek onları bırakın hükümsüz kalsın kalbim çocuklar benim ya çiçeklerden bir dünya kurmuş annem yazmasına ve hep kırmızısına silmiş gözlerini dua ettikten sonra susunca sesi kar oluyor bırakın gelsin serçe kuşlarından bir sevinci gözlerine almış yağmasa da olur elinde aşkın kadehi var ya uslanmaz deme gülüşü dudağında çatlamış akşamı ondan çekip örter saçlarına, aldırmadan aya bu zehir hançerini de öldürür üzülme leyla dokunsam çığlığı yedi kat göğe yükselecek şimdi ah elleri göğsünde olmasa üşümüş çocukların bir de uzun kirpikleri annelerini görünce ıslanan |
Bu Sayının Diğer Yazıları
Şafak Tatmış Ağız Kekre / Alâaddin SoykanSırrın Ağzı / Mehmet Öztunç
Zamana Bir Velvele Salmak İstese de Yüreğim / İsmail Bingöl
Yirmi Beş Issız Gece-4 / Mazlum Civan
Yedinci Yıl Nobel ve Karışık Kafalar / Ay Vakti
Tümünü Göster
Gün Aşırı
- İlk Adım
25 Nis 2018
Allah’ın adıyla Şairin anlamlı beytiyle giriş yapmak istiyoruz: “Erişir menzili Devamını Oku…
Cuma Akşamı
- Bana Sevdamı Geri Ver
25 Nis 2018
Kim, neyi kaybettiyse onu arıyor. Kıymet arz eden ve kendi Devamını Oku…