Elleri Göğsünde Olmasa Üşümüş Çocukların

aynaları ressamlar iyi bilir, çizince kendi yüzünü
denizin kokusunu martıların teleklerinden alır rüzgâr
çocuklar bıraksa en çok kelebekler öpecek onları

bırakın hükümsüz kalsın kalbim çocuklar benim ya
çiçeklerden bir dünya kurmuş annem yazmasına
ve hep kırmızısına silmiş gözlerini dua ettikten sonra

susunca sesi kar oluyor bırakın gelsin
serçe kuşlarından bir sevinci gözlerine almış
yağmasa da olur elinde aşkın kadehi var ya

uslanmaz deme gülüşü dudağında çatlamış
akşamı ondan çekip örter saçlarına, aldırmadan aya
bu zehir hançerini de öldürür üzülme leyla

dokunsam çığlığı yedi kat göğe yükselecek şimdi
ah elleri göğsünde olmasa üşümüş çocukların
bir de uzun kirpikleri annelerini görünce ıslanan
Paylaş

Bu Sayının Diğer Yazıları

Şafak Tatmış Ağız Kekre / Alâaddin Soykan
Sırrın Ağzı / Mehmet Öztunç
Zamana Bir Velvele Salmak İstese de Yüreğim / İsmail Bingöl
Yirmi Beş Issız Gece-4 / Mazlum Civan
Yedinci Yıl Nobel ve Karışık Kafalar / Ay Vakti
Tümünü Göster