ölüm çıkınları

Balon diye tutuyorum uykularını sularda akşamın Karıncaların ayakizlerini süren akreplerin sesleriyle Genzime düşüyor kokusu ölüm çıkınlarının
Umurunda mı trenler gölgelerini getirmiş yolcuların Bir şamatayı örselemiş aşkı kadınlara Ucundan yakıyorlar yüreğini adamın cigara gibi Unutuyorsun külünü tabağında umutların
Karşı kıyıda ateş var gemileri onunla yakarsın Saçını aynalar sayabilir rüzgârın eteklerine kapanarak Usulca irkilmeyi öğretir sonra sokularak canına korkuların Güneş hüznü emzirmeyi bırakır kelebeklere göğsünde gülün
Alnımdan başlıyorlar çizmeye yolları şerit değiştiriyor acılar Utanmasa serçelerle bölüşecek çöpten bulduğu ekmeği Kimsesiz çocuklar insanlardan
Gülüşleri çekip çıkarmalıyım dudaklarımdan bana göre değil
Bana göre değil diyorum getirme şımartarak aşkları Bayat bir çığlığı kaç kez kalaylasan dağa benzemez ki Can havliyle ve bir sabır havlusuyla silsen de gönlümün terini