ardın sıra ağlayacak
ve
çizikler atacağım yüzüme
çetelesini tutacağım vurgunların
bir yürek burkulmasıyla
filizleneceksin her yanımda
-avunamayacağım-
dökülecek yaprakları çocukluğumun
koyu bir hüzün
işgal edecek tüm satırları
sel baskınlarıyla uyanacağım
yorgun kalbimi taşıyacağım ateşine.
-cehili bir gülüşe mahvolacağım-
rengini kusacak gökler
rengini bir güle vereceksin
ben her yanımı cezbeye vereceğim
fikrim kül olacak
utanç bütün genlerimi
ve kaslarımı
şakaklarımı ayrılık yakacak
düşsüzlüğe düşeceğim
arınacak yağmurlar
arınacak çocukların kalbi
kardelenler açacak kırmızı kirden
başımı alıp gitmelerdeyim
kırılacak hain gözler
göz-sularımın saydam kanamasında
kahırlı ellerimi sunacağım
kuşların gömütlüğünde kalan yüzüme
-belki sana varmayan yollardayım-
geceler daha bir uzun
daha bir suskun kalbim
kuşlar mutsuz uçuyor baksana
ölümü kuşanmış atlılar geçiyor gözlerimden