Isfahan Geceleri

Gece kendisiyle söyleşiyordu
Selvi, naz, gülistan, bağ, bağban
Bitimsiz rüyamı örmüş Isfahan
Elinde divitiyle
Hüner ehline göründü Şirin
Meydan şah cihan
Kalbi notalarla örülmüş şah
Ve sanatkarları
Bin hünerde Şirin’i tasvir ettiler
Gözyaşları nehir ve gece kan
Revaklı köprüler çatıldı yay kaşlarından
Ama nakkaşlar yürüyüp geçer üstünden
Hayallerinden akar şehir manzaraları
Öbek öbek firûze kubbeler ormanı
Fildişi kaşâneler
Deve çobanlarının sevinç şarkısı
Çin rüzgarlarının sükûn bulduğu yer
Ezelden beri aşk
Burada cünûn eder
Yalnızca gülleri uykuya dalmış bugün
Şiri’nin hasretinden
Mevsim bahara eriştiğinde onlar da uyanacak
Bu köprülerden bir gün su perisi geçecek