YER UYKULARI

Kalın yorganları vardı çocukluğumun
Avcıları ve canavarları sızdırmayan
 
Tatlı uykular gelirdi sonra,  serin sular
Yalnızca küçük, kadife balıkların yüzdüğü
 
En nazlı balık bendim, en ortadaki
Bu denizler kimin annesinin çeyizi ki
 
Her sabah katlar, bir köşeye istiflerdi annem
O mavi, yeşil, tirşe mavi denizleri
 
Fırtınalar da olurdu; bulanık, korkulu denizler de
İrkilip, uyandığım da olurdu, yakmış içimi kâbus tuzları
 
Yetişirdi imdadıma o uykulu melek, o meltem söz
Bir bardak su, sönerdi tuz; örterdi üstümü, dinerdi fırtına
 
O denizler şimdi tozlanmış, küflenmiş, naftalin tutmaz
Zamanın paslı, zifiri karanlık yüklüğünde
 
Yaşamak; kibirli, rahatsız bir uykudur şehirlerde
Yalnızlık, dikenli bir battaniyedir, insan sızdırmayan